مهراب

​

- انتظار مثال زدنی یک دختر مسیحی:«من به یاد می آورم که با بعضی دوستان در واشنگتن برای دیدار از کلیسایی که بسیار مُعظَم و قدیمی بود و تقریباً حالت موزه داشت و شامل هفت کلیسای تو در تو بود، رفتیم.

در سالن کلیسا یک دختر خانم دانشجوی آمریکایی را دیدم ایستاده، نِی می زند و اشک می ریزد. ما رفتیم و شاید ساعتی بعد که برگشتیم این دختر خانم را دیدم که همچنان ایستاده و نِی می نوازد. صبح یک شنبه بود. جلو رفتیم و از او پرسیدیم که تو را چه می شود؟ گفت:

نذر کرده که در انتظار موعود و به عشق او هر صبح یک شنبه تا زنده است، بر در کلیسا نِی بزند.»
📚 (حسن رحیم پور ازغدی؛ مهدی -عجل الله فرجه- ده انقلاب در یک انقلاب، صفحه 97)
- نیایش یک دانشمند غربی:

از پروفسور «هانری کُربَن» استاد شیعه شناس فرانسوی سؤال شد:

آن گاه که حال نیایش پیدا شود چه می کنید؟ پاسخ داد که:

«من چون پروتستان هستم و مثل کاتولیک ها مقیّد به کلیسا و روز یک شنبه نیستم در هر زمان و مکانی نیایش انجام می دهم.»

پرسیده شد: آیا از دعاهای آماده و پیش ساخته بهره می برید یا خود انشا می کنید؟

گفت: 

«از دعاهایی که از امام دوازدهم شما نقل شده بهره مند هستم؛ و از آنجا که پشتوانه و انشا کننده اش زنده است به من بسیار شور و حال می بخشد.»
📚 (شیخ عیسی اهری؛ صحیفه المهدی -عجل الله فرجه-، صفحه 18)

کاش بتوانیم به حقیقت این بیت را بر زبان جاری کنیم که:
فکرِ دل و مدّ نظـر و وِرد زبانم

یار است و دگر یار و دگر یار و دگر هیچ

اللهم عجل لولیک الفرج